leven tussen de woorden

Parabel

Gefluister, je herinnert
je het fluisteren.

In het dal de verre stad,

ineengeschoven blinde ramen.
Dat er hier geen mens is;

noch een ravijn waaruit je

naam weerklinkt. Oude
olijfboom langs gespleten rotsen.
Met gemzenpaadjes klim je
noordwaarts, in een ademteug

de diepte; misschien nog even

aarzelen, je eens
voor altijd omdraaien.

Jacoline Vlaander